Een control framework voor maximale wendbaarheid, kan dat?
‘Agile’, of in gewoon Nederlands wendbaar, lijkt het toverwoord te zijn voor de organisatie in deze tijd.
Klinkt plausibel. Immers, onze inzichten over morgen moeten vaker en sneller worden bijgesteld. Plannen van vandaag zijn morgen achterhaald. De voorspelbaarheid van de nabije toekomst lijkt af te nemen.
Wat betekent dat voor de controller die denkt en werkt vanuit het paradigma van het ‘in control’ zijn?
Dat hangt van de definitie van het begrip ‘in control’ af. Wij kiezen voor de volgende: ‘de organisatie is in control als onder alle omstandigheden de kans op succes maximaal is. Ook als het succesvol handelen van gisteren het falen van vandaag zou betekenen.’
Zo geformuleerd is er niets aan de hand. ‘In control’ blijft een relevant begrip. De controller mutatis mutandis ook. Alleen, de context waarin hij of zij werkt is aan het veranderen en dat stelt andere en nieuwe eisen aan de wijze waarop de controller invulling geeft aan zijn rol en positie in de organisatie.
De controller zal zijn werkwijzen sneller moeten aanpassen, aan strategie maar vooral ook marktomstandigheden. Een paar voorbeelden. Geen puntmeting bij een forecast, maar een interval met een betrouwbaarheidspercentage. Toepassen statistische methoden en technieken. Analyse van grote hoeveelheden data om te kijken of er zinvolle patronen of wijzigingen in te ontdekken zijn. Regelmatig uitvoeren van ‘stresstesten’ op onderdelen van de organisatie om te kijken of ze nog ‘fit for future’, dus voldoende wendbaar zijn. Verschuivingen tussen hard- en soft controls als kennis en het gebruik van vertrouwen als beheersinstrument kunnen bewuste keuzes zijn.
Een management control raamwerk moet voldoende handelingsvrijheid en – ruimte bieden om wendbaar te zijn op het moment dat het nodig is. Een statisch control framework past volgens ons niet meer. Het verschil kunnen tussen risico, kansen en onzekerheid en dynamische overgang tussen deze verschillende categorieën moet herkend worden. Het control framework verdient continue aanpassing om optimaal resultaat te behalen.
Verbreding en verdieping van het vak dus. Maar ook continue ontwikkeling. Niet voor niets dringt de VRC aan op ‘education permanente’. Wij ook dus.
Wie leidt de controller door deze tijd als het om de door ons genoemde zaken gaat? En, wat vinden de controllers er eigenlijk zelf van. Waar hebben zij behoefte aan. Weten we dat? Of, hebben we een ander ‘soort’ controller nodig? Een controller die wendbaar is in het inzetten van vernieuwend instrumentarium en belemmerende controls direct wegneemt als de waarde afneemt. Welke kennis is dan nodig en hoe komen we eraan?
Interessante vragen die dringend om een antwoord vragen lijkt ons. Hoe? Bijvoorbeeld door de reageren op deze blog. Door erover met elkaar in gesprek te gaan en te delen wat we als individu tegen komen, met mensen die buiten de gebaande paden willen treden.
Wij faciliteren dat gesprek graag. Laat maar weten als je mee wilt doen.
28 februari 2017 | Bastiaan van Houselt en Hidde van der Wal